De ene wereld is die van de corrumperende machtswellust van de EU met afstraling op lidstaten ministeries en ambtelijke diensten. Zo ook voor wat betreft het 'gemeenschappelijke visserijbeleid' In die wereld wordt de controle op de aanvoer van (verse) vis niet goed genoeg uitgevoerd. Dat het gaat om sterk verouderde en volledig achterhaalde wet en regelgeving uit de vorige eeuw doet er niet toe. We borduren verder aan een 'weegplicht in de haven van aanlanding' o.a. gebaseerd op quotaproblemen die 30 jaar geleden aan de orde waren. Nadat de grootste helft van de vloot is weggesaneerd worden de quota,s nog maar voor ca 40% benut. En heeft de overgebleven vloot op hoop tegen hoop steeds geïnnoveerd, en is waar mogelijk gemoderniseerd. En vindt er inmiddels ook al lang nauwkeurige weging op geijkte apparatuur aan boord plaats. Het overgrote deel vist daarnaast seizoensmatig ook nog eens op on-gequoteerde soorten. En but last not least de hele vloot én vangst is realtime te volgen en doet dagelijks rapportering aan het FMC (fishery monitoring center). En toch gaat het niet goed, de ‘weegplicht’ wordt niet goed genoeg uitgevoerd. Vanuit de EU volgt daarom een infractieprocedure, en dat is niet best. Een lidstaat wordt in gebreke gesteld, de uitvoerende ambtelijke diensten worden op het matje geroepen. NGO's met 'low impacters' doen er gebroederlijk nog een schepje bovenop en beginnen ook een juridische procedure. Visvangsten zouden totaal verkeerd gerapporteerd en zwaar onvoldoende gecontroleerd worden. Men spreekt van duizenden tonnen vis die illegaal de EU-markt binnen-zouden-kunnen-komen. Dat zouden-kunnen-komen is voorzichtig en diplomatiek geformuleerd, dat wel. Maar evengoed een precisie bom boven op de al lopende inbreukprocedure. Lidstaat het koninkrijk der Nederlanden met haar ministerie en haar ambtelijke diensten moeten dringend opnieuw opschalen. Men kan bepaald geen goede sier maken richting Brussel, en dat is zeer schadelijk. Wie durft de steeds maar uitdijende regels en bevelen te weerspreken, laat staan niet op te volgen? Ook dit deel van onze soevereiniteit is onomkeerbaar overgenomen. Meedoen en erbij horen is belangrijker dan de waarheid en de werkelijke omstandigheden in het echte leven.
Het resulteert in een grimmige inspecteur generaal die zijn ambtenaren met nog meer geldingsdrang, overcompenserend gedrag, en zelfs gevoelens van ressentiment op pad stuurt. Men gaat voorzorgprincipes hanteren en risicoanalyses uitvoeren die het gewone leven en werken onmogelijk maken. En dat is onomkeerbaar en het blijft niet zonder gevolgen, in een nogal wrange contradictie stelt men;
Zo ontstaat er dus een (fictieve) vicieuze cirkel van overbevissing en ernstige ondermijning van het visstand beheer. Daarnaast schade aan het mariene ecosysteem en de visbanken. En dan nog 'verrijking'' over de rug van de 'lowimpacters' wiens bestaan wordt bedreigd. Tenslotte zou er dan ook nog eens onterecht meer quota verkregen worden gebaseerd op desinformatie en fraude. Vis die er niet is kan ook niet gevangen worden zou je denken, maar dat even terzijde. Er is echter maar een ding wat telt; hoe krijgen we groene vinkjes en hoe komen we uit de ongenade van Brussel. Hoe dat eruit ziet brengt ons bij de tweede, de échte wereld. Die van de veldwerkers in de sector visserij, aanvoer, logistiek, veiling, handel, en verwerking.
Een verenigd Europa zonder grenzen met vrijhandelsverkeer. Doch niet alzo voor visserijproducten. Volgens de nieuwe definitie zijn die namelijk 'ongewogen' en open grenzen gaan weer dicht. Al onze visserijen opereren seizoensmatig langs de hele Europese westkust vanuit verschillende (kleine) haven(tje)s. Daar konden we dan logistiek verantwoord één wagen laten collecteren en groeperen. De beladingsgraad was nog nooit zo belangrijk, en de ecologische afdruk aan het afnemen. Om zo duurzaam en logistiek verantwoord mogelijk een partij naar een veiling van vrije keuze en marktwerking te kunnen brengen. Dat is vanuit deze risicoanalyse dus voorbij. Er mag niet meer gecombineerd en/of logistiek verantwoord bijgeladen worden. Dat is onrealistisch en onmogelijk en ook onbetaalbaar natuurlijk. En dat voor alle soorten van visserijproducten separaat dus ook langoustines en garnalen. Er kan dus überhaupt niets meer verladen worden, want alles moet dan ook al in handelsklassse gesorteerd zijn. Dat heeft feitelijk niets met het gewicht van doen, maar dit is overgenomen uit het goedgekeurde Deense steekproefplan. Laat dat nu net de bottleneck zijn waardoor er al twee jaar lang geen kilo meer uit dat land komt. Met als gevolg 25 mlj omzetverlies alleen al voor visveiling Urk als grootste platform en draaischijf voor verse vis.
Waar halen de veldwerkers uit de primaire sectoren de moed de lust het geloof en het vertrouwen nog langer vandaan om dit vol te blijven houden? De risicoanalyses en de daarop gebaseerde voorzorgprincipes nemen destructieve vormen aan. We worden als sector gecriminaliseerd, niets meer en niets minder. Het leidt eerst en vooral tot angst en onzekerheid, en daarnaast tot markt en omzetverlies! Was er nu maar enige logica nut of noodzaak in te ontdekken. Het gaat om dagvers voedsel van zeer hoge kwaliteit uit de meest gereguleerde zee ter wereld! Ongekend en ongehoord, en inmiddels zijn we zover dat er van ellende weer ca 60 schepen afhaken. De quota worden afgenomen van families die vele generaties lang op zee leefden en werkten. Ze worden 'voorlopig' aan de producenten organisatie in beheer gegeven. En dienen dan om 'nieuw innovatief en passief vissend talent' van vangstrechten te voorzien. De geruimde families mogen de eerste 5 jaar niet in Visserij investeren, zodat hun investeringsreserve naar de fiscus vloeit. U voelt wel aan dat hier zeer onrechtvaardig en ongeloofwaardig wordt gehandeld. Het laatste nieuws is dat er voor 2024 60% van de quota wordt afgepakt.
Dit is een klein inkijkje in de visserijsector en aanverwante bedrijven met de gevolgen voor de leefgemeenschappen. En het loopt op meerdere terreinen gigantisch uit de klauwen. Het wordt onwerkbaar en onleefbaar. De EU heeft de macht en de heerschappij met onze soevereiniteit geleidelijk naar zich toe getrokken. De geschiedenis gaat zich herhalen. We hebben niets geleerd. Hetgeen geweest is dat is nu, en wat wezen zal, dat is alrede geweest (prediker 3).